فرش پارچه‌ای است بافته یا بافته با پرزهای کوتاه، گلدوزی شده یا نه، که بیشتر از پشم و گاهی ابریشم ساخته می‌شود تا روی زمین یا مبلمان پهن کنند و به دیوار
ببندند.
اولین فرش ماشینی 6 متری 700 شانه شناخته شده در حفاری در خانه های پازیریک در منطقه آلتای سیبری پیدا شد.
قدمت این فرش با گره ترکی به قرن پنجم تا سوم قبل از میلاد می رسد.
متعلق به قرن هاست این یافته ثابت می کند که هنر فرش یک شاخه صنایع دستی منحصر به فرد ترک است. اطلاعات فرش های قبل از قرن سیزدهم از منابع مکتوب
به دست آمده است. مشخص است که این فرش در قرن یازدهم در زمان امپراتوری سلجوقیان در منطقه ای از آسیای مرکزی تا ایران ساخته شده است. پس از ورود
سلجوقیان به آناتولی، فرش سازی افزایش یافت. قدیمی ترین فرش های این دوره در مسجد علاءالدین قونیه یافت شد. گروه کوچک دیگری در مسجد بی‌شهیر اشرف
اوغلو پیدا شد. در قالی‌های سلجوقی از نقوش گیاهی هندسی و تلطیف شده در پیش‌زمینه استفاده شده است. پس از آغاز قرن چهاردهم، نقوش حیوانات سبک
شده بیشتر در فرش های آناتولی ظاهر شد. قدیمی ترین نمونه فرش های این گروه که تا پایان قرن پانزدهم مورد استفاده قرار می گرفت، فرش مینگ در موزه برلین و
فرش ماربی در روستای ماربی سوئد است. در قرن 14 و 15 در نقوش هندسی ستاره و مشابه و همچنین نقوش حیوانات استفاده می شد. این فرش‌ها که فرش‌های
هلبین نام دارند، نام خود را از نقاشی‌های هانس هولبین، یکی از نقاشان آن دوره گرفته‌اند.
فرش های این گروه به چهار گروه تقسیم می شوند:
الف) کف شامل تزئینات هندسی به مربع تقسیم می شود و در هر مربع یک هشت ضلعی قرار می گیرد.
ب) نقوش گیاهی جای تزئینات هندسی را گرفت. تقسیم بندی کف هیچ تفاوتی با اولی ندارد. به این فرش ها، فرش های لوتو نیز گفته می شود، زیرا در نقاشی های
لورنزو لوتو به طور مکرر دیده می شوند.
ج) تزیین فرش های این گروه شبیه دو گروه اول است. با این حال، کف به مربع های بزرگ تقسیم می شود و هشت ضلعی بزرگ در آنها وارد می شود.
د) در این گروه یک مربع بزرگ در وسط قرار دارد و مربع های کوچکی دور آن چیده شده است.
اگرچه فرش های هلبین بعد از قرن شانزدهم دیده نشد، اما فرش هایی به نام لوتو گروهی به نام فرش Uşak را آماده کرد. نوع سوم و چهارم فرش هلبین نیز پیشتاز
فرش برگاما شد. اوشاک و اطراف آن از قرن شانزدهم به مرکز مهم هنر فرش عثمانی تبدیل شد. نقوش دو فرش فرش اوشاک کاملاً شبیه به هم است. فرش های
مدالیون اوشاک بزرگتر هستند و فرش های ستاره اوشاک کوچکتر هستند. یکی دیگر از گروه های فرش اوشاک، فرش کوشلو است. نقوش این گروه دارای اشکالی
شبیه پرنده است. نقوش گل‌دار با نقوش هندسی سلجوقیان به نام فرش برگاما گلدوزی می‌شد. در قرن شانزدهم فرش‌های عثمانی به نام فرش‌های قصری، به جای
گره گوردس که در فرش‌های آناتولی دیده می‌شود، از گره ایرانی استفاده می‌شد و از ابریشم به عنوان ماده استفاده می‌شد. نقش‌های گلدوزی شده روی این
فرش‌ها شامل گل‌هایی بود که توسط استادان کاخ تهیه شده بود. ساخت این فرش ها تا قرن هجدهم ادامه داشت. با ظهور قالی بافی کارخانه ای در پایان قرن
نوزدهم، فرش های بافته شده بر روی بافندگی دستی اهمیت بیشتری یافتند. امروزه فرش‌های بافته شده بر روی بافندگی دستی به عنوان کالای صادراتی اهمیت و
ارزش خود را حفظ کرده‌اند. اگرچه تقریباً در همه مناطق آناتولی فرش بر روی ماشین بافندگی دستی بافته می‌شود، اما فرش‌های برخی از مناطق شهرت بیشتری
دارند. از این میان برگاما، کایسری، سیواس، بونیان، میلاس، گوردس، اوشاک، کوتاهیا، لادیک، هرکه، دمیرچی، کارامان، کولا از معروف ترین آنها هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.