مهمترین ویژگی هایی که در انتخاب لنت ترمز تکستار دنا در نظر گرفته می شود به شرح زیر است:
توانایی این ماده برای مقاومت در برابر محو شدن ترمز، ناشی از افزایش دما، مواد از تبدیل انرژی جنبشی به انرژی حرارتی تجربه خواهند کرد.
اثرات رطوبت بر ترمز محو می شود. همه ترمزها طوری طراحی شده اند که حداقل در معرض قرار گرفتن موقت در معرض آب مقاومت کنند.
توانایی بازیابی سریع از افزایش دما یا رطوبت، و نشان دادن سطوح اصطکاک تقریباً یکسان در هر نقطه از فرآیند خشک کردن یا سرد کردن.
ضریب اصطکاک لنت های ترمز مدرن باید به اندازه کافی پایین باشد تا از قفل شدن چرخ ها جلوگیری کند اما به اندازه کافی بالا باشد تا قدرت توقف کافی را ارائه دهد.
ضرایب اصطکاک معمولاً بین 0.3 و 0.5 برای b است
توانایی مقاومت در برابر سایش ناشی از اصطکاک، اما نه به اندازه ای که سایش روتور سریعتر از مواد ترمز قربانی شود.
توانایی مواد برای ایجاد تماس صاف و یکنواخت با روتور یا درام، به جای ماده ای که به صورت تکه تکه می شود یا باعث ایجاد حفره، فرورفتگی یا آسیب های دیگر به
سطح در تماس می شود.
توانایی اعمال نیروی اصطکاک مناسب در حالی که بی سر و صدا عمل می کند.
یکی دیگر از نیازهای مواد مورد توجه این است که لنت های ترمز چقدر قابل تراکم هستند. اگر آنها بیش از حد قابل تراکم هستند، در آن صورت سفر ترمز می تواند
بیش از حد باشد. مواد لنت ترمز نیز باید متخلخل باشد تا آب بر ضریب اصطکاک تأثیر نگذارد.
آزبست پس از جنگ جهانی اول به عنوان یک ماده متداول به لنت ترمز اضافه شد، زیرا سرعت خودرو شروع به افزایش کرد، زیرا تحقیقات نشان داد که خواص آن به آن
اجازه می دهد گرما را جذب کند (که می تواند به 500 درجه فارنهایت برسد) در حالی که اصطکاک لازم برای متوقف کردن یک موتور را فراهم می کند. وسیله نقلیه.[8]
با این حال، همانطور که خطرات جدی مرتبط با سلامتی آزبست در نهایت آشکار شد، مواد دیگری باید پیدا می‌شد. لنت ترمز آزبست تا حد زیادی با مواد آلی
غیرآزبستی (NAO) در کشورهای جهان اول جایگزین شده است. امروزه مواد لنت ترمز به یکی از چهار دسته اصلی به شرح زیر طبقه بندی می شوند:
مواد غیر فلزی – این مواد از ترکیبی از مواد مصنوعی مختلف که به یک کامپوزیت متصل شده‌اند، عمدتاً به شکل سلولز، آرامید، PAN و شیشه‌های متخلخل ساخته
می‌شوند. آنها روی روتورها ملایم هستند، اما مقدار مناسبی گرد و غبار تولید می کنند، بنابراین عمر مفید کوتاهی دارند.
مواد نیمه فلزی – مواد مصنوعی مخلوط با نسبت‌های مختلف فلزات پوسته‌دار. اینها سخت‌تر از لنت‌های غیرفلزی هستند، در برابر محو شدن و ماندگاری بیشتر، اما به
قیمت افزایش سایش روتور/درام هستند که باید زودتر تعویض شوند. آنها همچنین به نیروی محرک بیشتری نسبت به لنت های غیر فلزی برای تولید گشتاور ترمز نیاز
دارند.
مواد کاملا فلزی – این لنت ها فقط در خودروهای مسابقه ای استفاده می شوند و از فولاد متخلخل و بدون هیچ گونه افزودنی مصنوعی تشکیل شده اند. آنها بسیار
ماندگار هستند، اما به نیروی بیشتری برای کاهش سرعت خودرو نیاز دارند در حالی که روتورها را سریعتر از بین می برند. آنها همچنین تمایل به صدای بسیار بلند
دارند.
مواد سرامیکی – متشکل از خاک رس و چینی چسبیده به تکه ها و رشته های مس، این مصالح سازش خوبی بین دوام لنت های فلزی، چسبندگی و مقاومت در برابر
محو شدن انواع مصنوعی است. اما اشکال اصلی آنها این است که بر خلاف سه نوع قبلی، علیرغم وجود مس (که رسانایی حرارتی بالایی دارد)، لنت های سرامیکی
معمولاً گرما را به خوبی دفع نمی کنند که در نهایت می تواند باعث ایجاد لنت یا سایر اجزای ترمز شود. سیستم به تاب. با این حال، از آنجایی که مواد سرامیکی باعث
می‌شوند صدای ترمز فراتر از شنوایی انسان باشد، به‌طور استثنایی آرام به نظر می‌رسند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.